20 november
2013
Er is een
nacht…
Deze is net
even anders als die van het liedje.
Na mijn eerst
nachtcontrole gaan slapen, na 3 uur was ik klaar wakker. Waarom, geen idee, kan
best dat er iemand moest hoesten mijn buurman had net zijn half uur controle
gehad hij was namelijk gisteravond nog binnen gebracht. Het maakt mij niet uit
in welk bed ik lig maar, als ik niet kan slapen begin ik meestal te malen. Zoals
ook vannacht, tja je hebt hier toch tijd genoeg.
Ik heb best
wat bange mensen gezien in leven maar, de angst die ik de afgelopen dagen heb
gezien was nieuw. Iedereen is zich rot geschrokken vraagt of ik zelf bang was.
Nee ben geen
moment bang geweest, al klinkt dat waarschijnlijk heel onwerkelijk.
Of als een ijskonijn. Niet had meer last van woede, frustratie etc. .
Nu besef ik
wat er allemaal had kunnen gebeuren als bijvoorbeeld last van uitval had gehad.
Dan denk ik
nog niet aan mezelf maar, mijn ‘kleine zusjes’, 4 fietsers en de inzitten voor
17 auto’s die we onderweg zijn gepasseerd. Dat is natuurlijk raar, als je
bekend dat ik eigenlijk gewoon naar huis wilde. Ik voel me bijna schuldig, al
kan ik er totaal niets aan doen.
Mijn zusjes
zijn helden aangezien zij er voor gezorgd hebben dat ik zo snel in het
ziekenhuis was. De artsen hebben het al bijna 100x gevraagd wat voelde u? Wat merkt u? Ik heb geen moment pijn gehad, ook vooraf niet,wat ik merkte is dat ik brabbelde als een baby maar ik ben vooral gefrustreerd
aan mijn spraak gebrek!!
Ik realiseer me dat ik dankbaar zijn. Er hebben zeker
een dozijn Engeltjes op mijn schouders gezeten en was het zeker mijn tijd nog
niet. Je had wel dood kunnen zijn was een reactie, tja dat kan. Die gedachten
heb ik echt niet gedacht. Als het wel zo was geweest het deed geen pijn en dat
vind ik toch ook een geruststelling. Al hoop ik nog jaren hier rond te huppelen.
Er komt een zinnetje in mijn op en ik denk dat ik
dat 6 jaar geleden voor het laatst gelezen heb: Vrees niet, want Ik ben met u; zijt niet
verbaasd, want Ik ben uw God; Ik sterk u, ook help Ik u, ook ondersteun Ik u
met de rechterhand Mijner gerechtigheid. (Jesaja 41:10) (Bij zielenzorg)
Dus denk ik
Cornelia je moet je zegeningen tellen en bedenken wat aardse je wel hebt. Een
geweldige lieve familie, vrienden en bekende. Je gedachten, je verstand, gevoel, zicht, gehoor, tast, 2
armen, 10 vingers, 2 benen, 10 tenen je hebt alleen last van afasie waardoor je
een deel van je taal kwijt bent. Je hebt nooit een talen knobbel gehad dus leer
er mee leven het leven is namelijk toch te leuk om achter de geraniums te gaan
zitten. Momenteel ben ik gefrustreerd en merk dat dit helemaal niets uit maakt,
mijn spraak wordt er echt niet beter op. Ik moet me niet laten frustreren een
zuster die mijn zinnen gaat af maken, of mijn gedachtes denkt te kennen komt
van een koude kermis thuis. Na 30 minuten denk ik als ik niet kan praten kan ik
altijd nog een cursus gebaren volgen er zijn vast nog hersentjes over die dat
nog op kunnen slaan. Een wijs man heeft me ooit gezegd; “Hoe zwaar en donker je
levenspad ook is je krijgt altijd goede schoenen en een lampje voor onderweg.
Om 4 uur viel
ik eindelijk in slaap en werd pas wakker toen de zon al op kwam.
The sun comes up, it's
a new day dawning
It's time to sing Your song again
Whatever may pass, and whatever lies before me
Let me be singing when the evening comes
Whatever may pass, and whatever lies before me
Let me be singing when the evening comes
2 opmerkingen:
Sterke dame! Lijkt me best pittig (understatement) als dan zo 's nachts binnenkomt wat er eigenlijk is gebeurd en wat er allemaal had kunnen gebeuren. Heb bewondering voor hoe je daarmee omgaat!
Kippenvel.. dat je op zo'n moment toch nog zo onwijs positief kan denken! En wat een mooie teksten. Respect voor jou Corrie! ;)
Een reactie posten