19 november 2013
Na een warme lunch zonder vlees en aardappels is er een middagbezoekuur.
Ik kom er achter dat 2 mensen tegelijk op bezoek kunnen
komen, heb geen idee of ik dat heel erg vind, van een uurtje in de middag ben
je al gesloopt. Ik krijg van veel mensen de groeten en merk dat mijn moeder
mijn persoonlijke secretaresse op afstand is. Dat je niet eens kan whappen, smsen
of mailen hier zo raar maar, alle apparaatjes schijnen daar niet zo goed tegen
te kunnen.
Als het bezoekuur eindelijk ten einde is tijd voor een
middagslaapje. Dat breekt zo lekker de dag.
Na het avondeten wat overigens niet meer is dan brood, beleg
en yoghurt komt het bezoek.
Vraag me af wanneer de koffie komt? 3 kopjes per dag is echt
te weinig vandaar dat ik gewoon slaperig ben. Bedoel niet roken en geen koffie
is echt ff teveel in 1x!
Ik zet me schrap voor het bezoek, 2 uur das dat best veel
ineens.
Ik word verwend met, pennen, kladblok, kruiswoordpuzzels, kaarten,
zeehonden knuffel en BOB
Merk vooral dat iedereen geschrokken is, oprecht
geschrokken, zo erg geschrokken dat ze echt beduusd binnen stappen. Zelf denk
ik nog steeds; valt we mee, het had veel gekker af kunnen lopen. Aan het einde
van het bezoek ben ik echt moe, kan helemaal geen zinnigs woord meer
uitbrengen.
Merk dat mensen mij ook niet zo heel goed begrijpen als ik
dingen probeer over te brengen.
Dus sommige dingen komen er bot uit en rot over, er willen
zoveel mensen op bezoek komen, dat lukt niet in een paar uur per dag, trouwens ik
houd dat niet vol. Mijn persoonlijke energie is spaarzaam dus moet je het zo
goed mogelijk proberen te benutten. Het is een kwestie van keuzes maken en ja
dan zijn sommige mensen boos! Weet je daar kan ik me toch niet mee bezig
houden!
Om je zelf een voorstelling te geven beeld je zelf dit in:
Je ligt in een ziekenhuis bed, zeker niet op zijn voordeligst
Er zijn 10 apparaten aangesloten.
Je armen zijn blauw van je infuus en het bloedprikken.
Je hebt alleen een shirtje aan en een kort broekje.
Je borstkast en je buik zitten vol pakkers.
Je katheterzak met 2 liter urine hangt voor je bed.
Je benen zitten ingepakt in steunkousen.
Je mag niet douche.
Je kop er uit als een gel fabriek.
Je praat als een baby, bij je goede 5 minuten een peuter.
En er kunnen maximaal 8 mensen per dag langs komen!
Wie is bij jou welkom?
Na het bezoekuur mogen de steunkousen uit, de katheter wordt verwijderd.
4 opmerkingen:
Jammer dat sommige mensen dat niet kunnen begrijpen helaas. Maarreh lekker belangrijk aan jezelf denken en mensen die aan je denken zijn veel belangrijker. Dan eraan denken wat andere vinden!
Je hebt t weer goed geschreven!!
Greetz Linda
Bob is een schatje, en mensen die het niet begrijpen zijn je vriendschap ook niet waard. Hou en let vooral op jezelf! Prima verslagen zo!
gr. Barbera
Zo heb alles gelezen en ik kan de juiste woorden niet vinden om te zeggen wat ik ervan vindt. Hier toch een poging: indrukwekkend
Ook bij het lezen van deze blog moet ik toch weer lachen .meid wat heb jij toch een humor in de regels die je op papier zet
Een reactie posten