Bye bye ziekenhuisbed

26 november 2013

Pfff om half 9 wordt ik uit mijn bed gegooid, er wordt van mij verwacht dat ik mijn ontbijt wegwerk en mijn medicijnen opeet. Mijn buurvrouw heeft blijkbaar nog beltegoed, ze belt al weer, kan ik dan niet eens rustig ontbijten? Na een douche wil ik graag slapen, mijn buurvrouw denkt daar anders over, ze belt , belt , belt en belt. Van nijd dwalen ik op de gang, op een gegeven moment ben ik zo moe dat ik op gang in een hoekje ga zitten in de hoop daar maar te dommelen. Mijn buurvrouw hoor ik zelfs op de gang te bellen. De fysiotherapeut vraagt waarom ik niet in mijn kamer ga zitten, na dat hij er zelf even is gaan kijken, komt hij terug lopen. Als ik jou was zal ik aan de zusters vragen of je in de familiekamer mag zitten, dat heb ik daar maar gedaan. De familiekamer is rust maar een lekkere stoel, bank of bed is er niet. Van ellende ga ik maar op mijn bed liggen, oordoppen in liggen. De zaalarts komt naar mijn bed, we hebben het plan je met bezoek naar huis te sturen maar we wachten op de cardioloog we proberen haar nog te bereiken. Aan de zaalarts vraag ik of ze wat aan mijn buurvrouw kan doen, nee helaas niet ik kan haar ook niet verstaan. Er wordt een 3^e patient binnen gebracht in deze mini kamer, mijn persoonlijke ruimte is nu opgeperkt tot 3m2 . Na opname moet mijn buurvrouw gelijk weg ze krijgt mri scan, röntgen eigenlijk gelijk een mega check, die zien we dus de hele middag niet meer. Tijdens het bezoekuur ben ik echt moe, ik kan nog niet naar huis want de cardioloog heeft gezegd het zag er goed uit maar daarna heeft ze geen toestemming gegeven voor mijn ontslag. Heel jammer want nu moet ik blijven en hou ik ook nog een bed bezet. Tijdens bezoekuur is ook bezoek voor mijn buurvrouw, jaja en natuurlijk zitten ze daar heel rustig voor haar bed. Er is een kleinkind aan het spelen op de grond, dochter hangt in een stoel en 2 aso pubers hangen tegen de muur. Nu puf ik ook, iets minder als de bevalling en nu krijg ik allerlei opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd. Het bezoekuur is voorbij natuurlijk is haar bezoek er nog steeds, de zaalarts komt naar binnen om mevrouw te vertellen dat ze naar huis mag. Ik spring een gat in de lucht, bij spreken dan want ik heb er geen kracht meer voor.

Mevrouw kan met paracetamol naar huis, want met een beetje rugpijn doen ze niets, natuurlijk wordt de hele familie gebeld om er op te halen en ik zit er dus nog een uur aan vast.

Na een uur komt de familie druppelen, ik vertrek, ik loop heen en weer op de gang en vraag aan de zaalarts of ik al naar huis mag? De cardioloog zit in een operatie en zal zo snelmogelijk contact met haar opnemen, haar assistent zegt dat er echt niets is wat mijn ontslag tegenhoud maar hij kan geen handtekening zetten. Als het eindelijk familie compleet is gaat buurvrouw naar huis, tijd voor rust, reinheid en regelmaat. Rust dat komt met goed in de oren ik doe een powernap, daar knap ik van op.

Om half 5 komt de zaalarts aan mijn bed, u mag naar huis! We regelen de papieren en recepten voor u en u kunt gaan. Zo snelmogelijk wil ik opgehaald worden, taxi moeder komt als spidy aangereden.

Mijn medicijnen kan ik bij de dam ophalen maar die is pas om 6 uur open en mijn eigen apotheek sluit om 5 uur, na navraag kan ik mijn medicijnen voor vanavond en morgenochtend meenemen en kan ik morgen zelf bij mijn eigen apotheek ophalen. Geweldig ik ga naar huis!!!! Als is thuis kom ga ik eerst maar even boodschappen doen zodat ik wat te eten heb. 

Oh wat is het heeerrrlijkkk om in je eigen bed te slapen