zaterdag 18 januari 2014

Kennismaking met het revalidatiecentrum

Anderhalve week wachten is best lang als je alles snel , snel wil.
In het ziekenhuis hadden ze gezegd dat het wel even kan duren voordat je logopedie krijgt, een week of 2/3 duurt het zeker. Dus toen vandaag was ik zeer verheugd dat ik een brief ontvangen had waarin mijn aanmelding bevestigd wordt. Daarnaast is mijn verbazing groot als ik een bijgevoegde brieft begin te lezen. In deze brief word mijn wettelijk vertegenwoordiger op de hoogte gesteld van mijn aandoening en de mogelijke hulpverlening hierbij kan gedacht worden aan:
-              Hulp bij de persoonlijke verzorging
-              Huiselijke hulp
-              Een machtiging voor financiĆ«le verantwoordingen  
En nog meer onzin, na het lezen van de bovenstaande wilde ik naar het onderstaande nummer bellen helaas, niet werkend in het weekend. Ik was ziedend wie dachten ze wel dat ik was.

Na het  me voorbereid te hebben leek het me een goed idee om mijn verzekering eens te bellen, waarom ze deze onzin gaan betalen? Ze bedankte me hartelijk voor de informatie en zouden contact opnemen met de instelling, zelf ga ik ze ook maar eens bellen.
Ik moest dit zien als een vergissing en mevrouw bood haar excuses aan.

Nog geen 24 uur na mijn telefoontje krijg ik een nieuwe brief van het revalidatiecentrum dit maal uit Gouda heel fijn. Ik krijg zo snel mogelijk een afspraak bij de disciplines die mijn behandeling mogelijk maken. Oke, ik moest toch alleen naar logopedie?

Naar al de rare ontwikkelingen wil ik graag even een gesprekje met mijn revalidatiearts in het ziekenhuis, dus bel haar secretariaat.
Die vinden het niet noodzakelijk om een afspraak te maken maar zullen het aan de arts doorgeven.
Ik ben verbaasd, ik ben de patiƫnt die een afspraak wil met een arts die mijn revalidatie begeleid en dan is dit niet noodzakelijk voor het secretariaat? Lijkt me duidelijk een gevalletje kaniewaarzijn?
Gelukkig belt de arts zelf nog terug voor een afspraak of het morgen schikt, maar natuurlijk dan heb ik natuurlijk nog niets te doen? Maar tussen alle afspraak door heb ik nog wel een gaatje in mijn schema.

15 minuten voordat ik een afspraak heb met de revalidatiearts zit ik rustig in een wachtkamer op tijd want je gaat natuurlijk niet te laat komen. In de wachtkamer worden dus ook gewoon oefeningen gedaan met kinderen om testen te doen. Wat is er natuurlijk leuker als door een gang rennen en dan verder glijden op je sokken. Je hoort het ik vermaak me kostelijk vooral de mopperende moeders zijn een vermakelijke glimlach waard!
Mijn revalidatiearts is verbaasd u praat een heel stuk beter als de laatste keer dat ik u gezien hebt.
‘Ja, de laatste keer dat ik u gezien heb was ik krokkie van mijn onderzoeken en had ik nog weinig geoefend met logopedie.’
Ze is blijkbaar verbaasd, haar ogen staan wijd open en ze is schuin op haar stoel gaan zitten.
Ik vertel dat ik het nogal raar vind dat ik niet alleen naar logopedie moet maar eerst nog naar maatschappelijk werk,  een psycholoog en vooral de rare brief
Ze verzekert me dat het allemaal normaal is, het is allemaal uit voorzorg, de brief vind ze ook raar maar verwacht dat het echt een vergissing is. Ik moet het maar allemaal volgen en als ze niets vinden dan hoef ik er echt niet naartoe.

Na dat ik beloofd heb mij netjes in te zetten voor mijn herstel ga ik terug naar huis.

1 opmerking:

afa zei

Herkenbaar! Ik wou ook alleen maar 'logopedie' volgen, de rest wilde ik niet.