Het leven stopt niet na een CVA.

13 december 2013

Vandaag heb ik een feestje van mijn werkgever, feestjes zijn zeldzaam vooral als wij ook uitgenodigd worden en je kunt. Mijn neuroloog vind dat ik zoveel mogelijk mijn leven moet oppakken, je zal wat terug slag hebben, je weet wat moe zijn is maar volgens hem is het allemaal waard je kan namelijk steeds meer. Na overleg had ik besloten maar gewoon te gaan, mensen zullen me wel aan zitten staren, vragen stellen maar dat blijft toch. Want dit is de uitgelezen kans om mijn hoofd op te laten brengen en ik kan in ieder geval gaan eten en jullie weten zolang er eten is gaat het prima met mij.

Ik wilde dus gaan fietsen maar mensen vinden dat geen goed plan daarom ga ik maar met de bus.

Bij de bushalte wacht ik op mijn collega, geweldig hoef ik ieder geval niet in mijn eentje naar binnen te lopen. Na een middag luieren ben ik heel fit dus kan dit best aardig volhouden.

Zodra je binnen loopt zie je gezichten verstarren, mensen hebben geen idee wat ze moeten doen.

Sommige zou je echt midden in hun bek willen zeggen ja ben niet dood hoor, andere heb je gewoon medelijden mee, tja de patiënt die medelijden heeft.

De vragen komt van zelf en daar heb ik geen problemen mee zelfs niet met de meeluisterende oortjes. Je merkt dat iedereen een beeld heeft over een beroerte mensen die getroffen worden zijn altijd tussen de 60 en de schijndood en zijn verlamt. Tja sorry dat ik dat beeld moest aanpassen.

Je ziet ook mensen kijken of je ledematen hangen, of je, je armen beweegt, ze kijken hoe je loopt en als je een dansje maakt ze staan klaar staan om je op te vangen.

Als je dan vertelt dat je geen moment bang bent geweest, dat het geen pijn doet en dat je alles kan bewegen kijken ze verbaasd! Wat heb je dan? Ik heb last van afasie, sommige horen iets, andere merken het verschil niet. Aan de avond van mijn avond komt mij te oren dat ik me aanstel, ja zo kun je het ook opvatten! In het ziekenhuis vinden het natuurlijk helemaal prima dat je een bed bezet houd! Ik zal de volgende keer wel een griepje bestellen!!! Het andere kamp vindt dat ik teveel doe, blijkbaar doe je het nooit goed. Ik voel me goed, neem netjes mijn medicijnen in en wat moet ik dan de volgende 60 jaar achter mijn geraniums gaan zitten? Dan moet ik ze eerst kopen want ik heb ze niet! Boem is hoo!! Toch? Ik moet het toch gaan ontdekken kan moeilijk stoppen met leven, daar is het leven veel te mooi voor!

Volgens mij is het belangrijk dat ik doe wat ik wil en niet wat de rest er van vind.
Het leven gaat gewoon verder met mijn CVA anders had het wel gestopt.