Naar huis

23 November 2013

’s Ochtends wordt ik wakker van een over ijverige zuster, het maakt me niet uit het is half 7 pluk de dag toch? Na honderd excuses, zeg ik het geeft echt niet. Wat wil ik ’s morgens? een koffie! helaas moet ik nu nog een uur wachten op het ontbijt dus ga ik aan de zuster vragen of ik al wel een koffie kan krijgen? Ze voelt zich echt schuldig; ik kom hem zo bij je brengen.  Nog geen half uur later staat het ontbijt voor mijn neus, geserveerd door een andere voedselconsulenten. Dit is ook zo’n overijverig type, dat vind ik opvallend voor de zaterdag. Ze doet wat Oost-Europees aan en heeft een naam die gelijk is aan een niet nader te noemen chocolade merk met een paarse koe ….. ach, die zal gepest zijn vroeger.  Al neem ik 5 koffie ze zeurt niet, geweldig dit moeten ze vaker doen. Na mijn ontbijt op bed weer heerlijk douche, het is rustig iedereen die een beetje kan is naar huis gestuurd of gegaan. Dus ik kan gewoon de douche gebruiken met een omvang van 8m2, het moest verboden worden. In de douche is een stoel gebouw voor mensen die dit nodig hebben, ik heb het ook nodig. Relax modus is belangrijk voor een goed herstel, toch? Ik denk dat ik ongeveer 30 minuten onder douche gezeten heb, ben blij dat ik de waterrekening niet hoef te betalen ! Na een uur in de badkamer te hebben gehangen, loop ik heel rustig naar kamer 126. Een zuster staat me op te wachten, mevr. ik was u al kwijt, waar was u? Ik zet mijn gezicht in de meest onberispelijke stand, mijn buurvrouw kan haar lach niet inhouden. Rustig begin ik met ik was douche, sorry. Je bent al een uur weg?  Uhhhh, ja dat kan, mijn haar zat in de klit het was er haast niet uit te krijgen. Ik ben echt geschrokken mevrouw.  Sorry, wilde je echt niet laten schrikken. Met een rood hoofd als een tomaat loopt de zuster naar buiten, mijn buurvrouwtje kan haar lach niet meer inhouden. Ze dacht dat je was weg gelopen, ik had al gezegd dat je wordt opgehaald dus dat je vast ergens in de buurt was maar, jij hebt echt een uur onder de douche gestaan!!! Ja, vond het wel prima, geen idee wat ik moet gaan doen tot 12 uur dus het eerste uur is al opgevuld. De rest van de ochtend besteed ik aan was verzamelen, kaarten opbergen, boodschappenlijstje maken, radio luisteren en tv kijken, je kent het liedje er is geen bal op de tv…? Op de zaterdagochtend is er echt niets te zien, zeker niet met het zenderparket van het ziekenhuis!

Net rond etenstijd komt mijn moeder me ophalen, geweldig. Hulde ze vind het nog steeds geen goed plan maar, ‘je had toch gegaan al moest je met de bus’ daar heeft ze een punt! Al had ik moeten lopen maar ik had hier echt niet gebleven. Nog steeds zie ik het blijkbaar allemaal door een hele andere ‘bril’ als zij? In mijn beleving vind het hoe zeg je dat op zijn Hollands zwaar vervelend? Of *PIEP*! Maar nog niet in de categorie verschrikkelijk! Voor mijn omgeving is de ervaring blijkbaar veel heftiger geweest als bij mijzelf.

Programma is eten, mijn gezicht laten zien bij de buren, even boodschappen doen en nog wat opruimen dat moest ik namelijk maandag nog doen!

Dat boodschappen doen kan maar, even boodschappen doen gaat niet op een dorp!

Ik wilde na de eerste 2 gezichten al een AED gaan halen om hem de hele weg onder mijn arm mee te nemen, in het geval dat! Mensen schrikken zich letterlijk rot en ik denk hallo ik ben er nog! Ben ik dan echt zo’n ijskonijn? Zit ik in een andere wereld? Ik weet het niet maar, ik voel me bekeken als het 9^de wereldwonder, het staren is het verschrikkelijk, alsjeblieft zeg dat in ieder geval; hallo! Dit is blijkbaar heel moeilijk voor andere, ik zelf blijf eigenlijk best rustig, merk alleen dat ik snel moe ben.

Na wat gesprekjes hier en daar, thuis aangekomen, ben ik een boodschap vergeten, zo maar even terug. Me moeder naar huis, denk heerlijk even rust komt mijn broertje even aan, geweldig maar, ik wilde die info graag vooraf hebben of heeft niemand zijn mail en of sms/whappie gelezen?

Daar wordt ik dus geïrriteerd van! Sorry, mensen het is niet persoonlijk maar ik heb er gewoon even geen kracht voor! Na een thee, what ever, ga ik nog even mijn laatste boodschap halen.

Voel me ineens gestegen in de Calvijn standaard wat betreft; Rust, reinheid en regelmaat.

Ik hou het maar op een rustig avond maar Bob en ik zijn thuis en daar gaat het om!