Eerste week thuis!
Woensdag:
Heerlijk om in je eigen bed wakker te worden, niemand die
zegt wat je moet doen.
Netjes je medicijnen innemen, je medicijnen ophalen bij de
apotheek, boodschapjes, praatje hier en daar maar vooral fietsen, lopen en
buiten zijn. Daarnaast moet ik ook buiten het ziekenhuis mijn gemak houden. Ik
doe al wat aan logopedie en zoek van alles op het internet, Alles wat met taal
temaken heeft kost echt veel energie, stofzuigen, stoffen, dweilen, afwassen,
wassen alle huishoudelijk taken zijn een eitje maar 1 woord uitspreken moet ik
een marathon voor lopen.
Er is een schema voor bezoek, ben blij dat ik dat erin
gehouden heb, dan kan ik de energie beter managen! Mijn 2 nacht thuis is iets
minder geslaagd ’s avonds voor het slapen gaan moet ik een Cholesterol pil in nemen. Op zichzelf geen probleem alle
wat er met deze variant is weet ik niet maar ik heb een nacht boven de wc
gehangen.
Donderdag:
Heel de morgen ook nog duf, moe, bibberig en vooral
energieloos. Na toch maar even de doktersassistente gebeld te hebben kan ik ’s
middags langs komen, of moet de dokter bij u langs komen? Nee hoor als ik
struikel rol ik zo de praktijk in, dus die 200 meter kan ik nog wel lopen. De
arts is verbaast, dit heb ik nog nooit gezien, heel geruststellend ook. De arts is wel heel meedenkend en regelt
dat ik mijn medicijnen uit het ziekenhuis krijg van het zelfde merk dat zal het
probleem zijn.
De rest van de week gaat best aardig, voel me iets minder
moe en kan langer lezen en iedereen zegt dat mijn spraak wel beter gaat. Het
gaat nog helemaal niet zoals ik wil, het gaat nog steeds veel te langzaam ik
wil sneller maar ik kan niet! Iedereen zegt dat ik me rustig houden, rustiger
als dit gaat het niet hoor, of je moet de batterijen er echt helemaal uithalen.
Doe de oefeningen die de logopedisten van het ziekenhuis hebben voorgesteld in
de hoop dat de echte revalidatie snel kan beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten